Konuşma Sesi Bozuklukları, Artikülasyon Bozukluğu, Fonolojik Bozukluklar ve Çocukluk Çağı Apraksisi olarak 3 farklı bozukluk türünü kapsayan şemsiye bir terimdir.
Konuşma Sesi Bozuklukları, Artikülasyon Bozukluğu, Fonolojik Bozukluklar ve Çocukluk Çağı Apraksisi olarak 3 farklı bozukluk türünü kapsayan şemsiye bir terimdir.
Artikülasyon bozukluğu, kişinin konuşma seslerini yanlış veya eksik üretmesi anlamına gelen bir konuşma bozukluğudur. Örneğin kişi “arı” yerine “ayı”, “şekil” yerine “sekil” diyebilir.
Fonolojik bozukluk ise, kişinin çeşitli sesleri yanlış kullanması, seslerinin yerlerini değiştirmesi ya da sesleri düşürmesi ile karakterize bir dil bozukluğudur. Fonolojik bozukluğu olan kişiler zorlandığı sesleri izole olarak doğru bir şekilde üretebilmelerine rağmen hece ve sözcük yapılalarının içerisinde bu sesleri doğru ve yerinde üretmekte zorlanmaktadırlar. Bu kişilerin konuşma hatalarında tutarsızlık da görülebilmektedir. Örneğin kişi “portakal” yerine bazen “porkatal”, bazen de “portalak” diyebilir.
Çocukluk Çağı Apraksisi (ÇÇA) ise nöromusküler bozukluk (anormal refleksler, vs.) olmadan konuşma hareketlerinin doğruluğu ve tutarlılığının bozulduğu nörolojik bir konuşma sesi bozukluğudur. Bu gruptaki ayırdedici özellikler ise şöyle sıralanabilir: Sınırlı ve/veya hatalı ünlü ses üretimi, Sıradışı hatalar (ses ekleme gibi, örn: kırkà kırık, makasà makyas, vs.), Hataların değişkenliği ve hatalarda tutarsızlık, Sözcük ya da sözcenin uzunluğu arttıkça hatalar artması, Spontan konuşma üretiminde zorlanma, Fonemleri ve sesleri sıralamakta zorlanma, Gözlenebilir bir doğru artikülasyon çabası, prozodi hataları, dili kullanım hataları, alıcı-ifade edici dil farkı, konuşma anlaşılırlığının çok zayıf olması gibi karakteristik özellikler..
Bu Sayfa 2990 kez ziyaret edilmiştir.
Tarih : 18 Ağustos 2020